Ἰαλυσός

ἴαμα

ἰαματικός
ἴαμα, ατος (τὸ) [ῑᾱ]
1 remède, Thc. 2, 51 ; Plat. Leg. 771c ; fig. Eschl. fr. 382 ; Plat. Leg. 957c ; Plut. M. 106c ||
2 guérison, NT. 1 Cor. 12, 9 ||
E Ion. ἴημα, Hdt. 3, 130 ; Hpc. Acut. 384.
Étym. ἰάομαι.