ἰδιογνωμονέω-ῶ

ἰδιογνώμων

ἰδιογονία
ἰδιο·γνώμων, ων, ον, gén. ονος [ῐδ] qui a son opinion particulière, qui pense par soi-même, Phryn. com. 2-1, 587, 1 Mein. ; Hpc. Aër. 295 ; Arstt. Nic. 7, 9, 3.
Étym. ἴδ. γνώμη.