ἰδιόλογος

ἰδιομήκης

ἰδιόμορφος
ἰδιο·μήκης, ης, ες [ῐδ] qui a sa propre longueur, en parl. d’un nombre, comme 3 × 3, 4 × 4, etc. Nicom. Arithm. 2, 59.
Étym. ἴδ. μῆκος.