ἰδιοποιέω-ῶ

ἰδιοπραγέω-ῶ

ἰδιοπραγία
ἰδιοπραγέω-ῶ [ῐδᾰ]
1 agir pour soi, ne s’occuper que de ses propres affaires, Str. 555 ||
2 agir de soi-même, spontanément, Pol. 8, 28, 9 ; DS. 18, 39 et 64.
Étym. ἴδ. πράσσω.