ἰδίω

ἰδίωμα

ἰδιωματικός
ἰδίωμα, ατος (τὸ) [ῐδ]
1 propriété particulière, caractère propre, Arstt. Plant. 1, 7, 8 ; Pol. 2, 14, 3 ; Ath. 696e ||
2 t. de rhét. particularité de style, DH. Pomp. p. 783.
Étym. ἰδιόω.