Ἰνώ

ἰνώδης

Ἰνῷος
ἰνώδης, ης, ες [ῑ] c. ἰνοειδής, en parl. d’animaux, Xén. Cyn. 4, 1 ; Arstt. H.A. 1, 2, 17 ; de végétaux, Th. H.P. 3, 12, 1 et 5 ||
Sup. ἰνωδέστατος, Arstt. P.A. 2, 4, 6.