ἰσάργυρος

ἰσάριθμος

ἰσαρίθμως
ἰσ·άριθμος, ος, ον [Ῡᾰ], égal en nombre à, dat. Plat. Tim. 41d, etc. ; Arstt. Nic. 8, 3, 1 ; Call. Del. 175 ||
E Ion. ἰσήριθμος, Anth. 6, 84, 328 ; Lyc. 1258.
Étym. ἴ. ἀριθμός.