ἰσόδομος

ἰσοδρομέω-ῶ

ἰσόδρομος
ἰσοδρομέω-ῶ []
1 courir aussi vite que, dat. Arstt. Probl. 16, 3 ; Nic. Th. 105 ||
2 concourir avec, dat. Arstt. H.A. 10, 5, 3 ; Lgn 15, 9 ; abs. Arstt. G.A. 1, 19, 19 ||
E Part. prés. ion. -δρομεῦσα, Nic. Th. 105.
Étym. ἰσόδρομος.