ἰσόμοιρος

ἰσόμορος

ἴσον
ἰσό·μορος, ος, ον [Ῡ]
1 qui a une part égale, Il. 15, 209 ; Nic. Th. 105 ||
2 p. suite, semblable, pareil à, dat. Anth. 6, 206.
Étym. ἴ. μόρος.