ἰσόπρεσϐυς

ἰσόπτωτος

ἰσόπυρον
ἰσό·πτωτος, ος, ον [Ῡ] qui a les mêmes cas, t. de gramm. Dysc. Pron. 375.
Étym. ἴ. πίπτω.