ἰσοσθενῶς

ἰσοσκέλεια

ἰσοσκελής
ἰσο·σκέλεια, ας (ἡ) [Ῡ] état de ce qui est ἰσοσκελής, Ptol. Tetr. 125.
Étym. ἰσοσκελής.