ἰσοταχῶς

ἰσοτέλεια

ἰσοτέλεστος
ἰσοτέλεια, ας (ἡ) [Ῡ] état politique de l’ἰσοτελής, Xén. Hell. 2, 4, 25, etc.
Étym. v. ce mot.