ἰσοτύραννος

ἰσοϋψής

ἰσόϋψος
ἰσο·ϋψής, ής, ές [Ῡ] d’une hauteur égale à, dat. Pol. 8, 6, 4 ; Str. 800, 805.
Étym. ἴ. ὕψος.