ἰτείη

ἰτέϊνος

ἰτέον
ἰτέϊνος, η, ον [ῑῐ]
1 de saule, d’osier, Hdt. 4, 67 ; Th. H.P. 5, 3, 4 ||
2 fait d’osier, Thcr. Idyl. 16, 79 ; 22, 190.
Étym. ἰτέα.