ἰξευτήριος

ἰξευτής

ἰξευτικός
ἰξευτής, οῦ, adj. m. qui prend avec de la glu, Anth. 6, 152, etc. ; subst. ὁ ἰξ. Lyc. 105, oiseleur qui chasse à la glu ||
E Dor. -άς [] Bion 2, 1.
Étym. ἰξεύω.