ἰήϊος

ἰήκοπος

ἴηλα
ἰή·κοπος, ος, ον [ῐ] qui apaise les gémissements, ou qui guérit les maux, Ar. Ran. 1265 (conj. ἰὴ κόπον).
Étym. ἰή, κόπος ou κόπτω.