ἰῶτα

ἰωτακισμός

Ἰωτάλινος
ἰωτακισμός, οῦ (ὁ)
1 prononciation trop forte de l’iôta, Quint. 1, 5, 32 ; Diomèd. 453, 3 ||
2 répétition de l’ι, M. Cap. § 514.
Étym. *ἰωτακίζω, p. anal. avec ἀττικίζω, de ἰῶτα.