κώμακον

κωμάρχης

Κωμαρχίδης
κωμ·άρχης, ου (ὁ) comarque, chef d’un village, Xén. An. 4, 5, 10 et 24 ||
E Dans une inscr. att. κώμαρχος (v. Meisterh. p. 97, 47).
Étym. κώμη, ἄρχω.