καίριος

καιρίως

καιρονομέω-ῶ
καιρίως, adv.
1 d’une manière opportune, en temps opportun, Eschl. Ag. 1372 ; Xén. Cyr. 4, 5, 49, etc. ||
2 d’une manière mortelle, mortellement, Eschl. Ag. 1344 ; Pol. 2, 69, 2 ||
Cp. -ωτέρως, Xén. l. c.