καιροσέων

καιροσέων, Od. 7, 107, gén. pl. d’un mot inconnu, p.-ê. bien tressé, solidement tissu (sel. Lob. Path. el. 1, p. 504, p. *καροεσσέων, poét. c. *καιροεσσέων, de *καιρόεις).