καλλιώνυμος

καλλονή

καλλοποιός
καλλονή, ῆς (ἡ) beauté, Hdt. 3, 106 ; Eur. Tr. 977, etc. ; Plat. Conv. 206d, etc. ; en parl. des agréments de la vie, Hpc. 22, 26.
Étym. κάλλος.