καμινευτής

καμινεύω

καμινιαῖος
καμινεύω [ᾰῑ] travailler à un fourneau ou à une forge ; faire brûler au feu d’un fourneau ou d’une forge, acc. Arstt. Mir. 48, etc. ; Th. Lap. 69 ; Str. 610.
Étym. κάμινος.