καμηλοπόδιον

κάμηλος

καμηλοτροφέω-ῶ
κάμηλος, ου []
1 ( et ) chameau, chamelle, Hdt. 3, 105 ; Eschl. Suppl. 285 ; Ar. Av. 1559 ; κ. δρομάς, Plut. Alex. 31, dromadaire ||
2 () troupe de chameaux dans une armée, Hdt. 1, 80.
Étym. emprunt sémitique, cf. hébr. gāmāl, γάμμα.