κάπετος
Καπετώλιονκάπετος, ου
(ἡ) [ᾰ]
1 creux, enfoncement,
Il. 18, 564 ;
Hpc. 834b, etc. ||
2 particul. fosse, fossé, Il.
15, 356 ; Mosch. 4, 103 ||
3 tombe, tombeau,
Il. 24, 797 ;
Soph. Aj.
1165.
Étym.
var. σκάπετος ;
probabl. pré-grec, cf. σκάπτω.