κάππεσον

καππυρίζω

καππώτας λεύς
καπ·πυρίζω [ῠ] prendre feu, s’enflammer, Thcr. Idyl. 2, 24.
Étym. par sync. et assimil. p. *καταπυρίζω, de κατά, πῦρ.