Καπρατῖναι

καπράω-ῶ

Καπρέαι
καπράω-ῶ, être en rut, en parl. d’une truie, Arstt. H.A. 6, 18, 7 ; fig. en parl. d’une femme débauchée, Ar. Pl. 1024 ; Mén. (Artém. 1, 12).
Étym. κάπρος.