κάπρος
καπροφόνοςκάπρος, ου
(ὁ)
1 sanglier, Il. 17, 725 ; Hés. Sc. 386 ; Xén. Cyr. 2, 3, 9, etc. ; joint en appos. à
σῦς, Il.
5, 783 ; 17,
21 ||
2 p.
anal. porc, poisson de mer,
Philém. (Ath.
288f) ;
ou de rivière, Arstt. H.A. 4, 9, 3 (cf. καπρίσκος).
Étym.
cf. lat.
aper.