Καρπυλλίδης

κάρπωμα

καρπώσιμος
κάρπωμα, ατος (τὸ) [ᾰτ]
1 fruit, Eschl. Suppl. 1001 ||
2 fruit offert sur l’autel, d’où offrande, sacrifice, Spt. Ex. 29, 25 ; Lev. 1, 4.
Étym. καρπόω.