καρτεροϐρόντης

καρτερόθυμος

καρτεροπλήξ
καρτερό·θυμος, ος, ον [ῡ]
1 à l’âme ferme, courageux, Il. 13, 350, etc. ; Od. 21, 25 ; en mauv. part, violent ou opiniâtre, Hés. Th. 225 ||
2 au souffle puissant ou violent, Hés. Th. 378.
Étym. κ. θυμός.