καρτερόω-ῶ

καρτερῶς

κάρτιστος
καρτερῶς, adv.
1 avec force, Luc. Somn. 6 ; Arr. An. 2, 23, 7, etc. ||
2 fig. résolument, courageusement, Luc. Pr. 21, etc. ; A. Tat. 8, 17.
Étym. καρτερός.