καρύϊνον

καρύϊνος

καρυΐσκος
καρύϊνος, η, ον [ᾰ]
1 de noix, Th. Sens. 78 ; Gal. 13, 172 ||
2 d’amandier, Spt. Gen. 30, 37, Jer. 1, 11, etc.
Étym. κάρυον.