καταϐεϐαιόω-ῶ

καταϐεϐαίωσις

καταϐεϐλημένως
καταϐεϐαίωσις, εως (ἡ) action d’affermir, de consolider, Plut. M. 1120d.
Étym. καταϐεϐαιόω.