κατάχολος

καταχορδεύω

καταχορδέω-ῶ
κατα·χορδεύω, arracher les entrailles, d’où éventrer, acc. Hdt. 6, 75 ; Lgn 31, 2 ; fig. torturer, martyriser, Thém. 261d.
Étym. κ. χορδή.