καταχυσμάτιον

κατάχυτλον

καταχυτρίζω
κατάχυτλον, ου (τὸ) vase pour verser de l’eau sur les baigneurs, Eup. 283 Kock ; en appos. c. adj. Phérécr. fr. 106, 19.
Étym. καταχέω.