καταχωνεύω

κατα·χωνεύω, jeter en fonte, fondre : τι, Dém. 617, 23 ; Str. 398, etc., qqe ch. (un métal) ; κ. τοῦ στόματος χρυσίον τινός, App. Mithr. 21, couler de l’or dans la bouche de qqn.