καταδαρθάνω
καταδεήςκατα·δαρθάνω (f.
-δαρθήσομαι, ao.
2 κατέδαρθον, pf. καταδεδάρθηκα)
1 s’endormir, dormir,
Od. 5, 471 ;
Hpc. 1151e ; Ar. Nub. 38 ; Plat. Conv. 219c, etc. ||
2 passer la nuit,
Thc. 6, 61
||
E Ao. 2 épq. κατέδραθον
[ᾰθ] Od.
23, 18 ; ao. pass. au
sens intr. κατεδάρθην,
d’où 3 pl. épq.
κατέδαρθεν, A.
Rh. 2, 1227 ; 3 duel καδδραθέτην,
par sync. et assimil. p. κατεδραθέτην, Od.
15, 494 ; sbj.
καταδάρθωμεν, Ar. Th. 795, épq. καταδράθω, Od. 5, 471 ; inf. καταδαρθεῖν, Ar.
Nub. 38 ;
part. καταδαρθείς, Ar.
Pl. 300 ;
DC. 45, 1 ;
Philstr. V. Ap.
2, 36.