καταδείδω
καταδείκνυμικατα·δείδω (seul.
ao. κατέδεισα,
inf. -δεῖσαι,
part. -δείσας ;
postér. fut. -δείσω)
1 craindre, acc. Ar. Pax 759 ; And. 29, 17, etc. ou περί τινος, Phil.
2, 102, au sujet de qqe ch. ;
μή, Phil.
2, 30, que, etc. ||
2 effrayer, Phalar. Ep. 84.