καταγεωργέω-ῶ

καταγηράσκω

καταγηρασμός
κατα·γηράσκω, vieillir, devenir très vieux, Od. 19, 360, etc. ; Hés. O. 93 ; Eur. Med. 124, etc. ; fig. en parl. de coutumes, Démétr. (Ath. 633) ||
E Fut. -άσομαι, Ar. Eq. 1308, ou -άσω, Plat. Conv. 216a, Leg. 949c ; ao. 1 κατεγήρασα, Plat. Theæt. 202d ; pf. καταγεγήρακα, Isocr. 208a.