κατάκλυσμα

κατακλυσμός

Κατακλῶθες
κατακλυσμός, οῦ (ὁ)
1 inondation, Plat. Leg. 677a ; DS. 5, 47 ; au pl. Plat. Tim. 25c ; particul. déluge, NT. Matth. 24, 38 ||
2 fig. disparition, Dém. 299, 21.
Étym. κατακλύζω.