καταπλοκή

κατάπλοος-ους

καταπλουτίζω
κατάπλοος-ους, όου-ου ()
1 trajet en venant de la haute mer, d’où débarquement, Thc. 4, 26 ; Dém. 1285, 21 ; Pol. 3, 7, 3 ; Σικελικὸς κ. Dém. 1885, 21, arrivée de la flotte de Sicile ; ἐκ κατάπλου, Pol. 15, 23, 3, immédiatement après avoir débarqué ||
2 retour par mer, Xén. Hell. 1, 4, 11.
Étym. καταπλέω.