κατάρριζος

καταρριζόω-ῶ

καταρρίζωμα
καταρριζόω-ῶ, enraciner, affermir solidement, acc. Anth. 9, 708 ; fig. Plat. Tim. 72b ; Plut. M. 805b ; au pass. prendre racine, Plat. Tim. 76b, etc.
Étym. κατάρριζος.