κατασχημονέω-ῶ

κατασχίζω

κατάσχισις
κατα·σχίζω, briser, détruire, acc. Ar. Vesp. 239 ; Xén. An. 7, 1, 16 ; Dém. 540, 2 ||
Moy. déchirer, Ar. Ran. 403.