κατασκευαστής

κατασκευαστικός

κατασκευαστικῶς
κατασκευαστικός, ή, όν :
1 propre à produire, à faire, gén. Arstt. Virt. et vit. p. 224, 15 Sylb. ||
2 propre à confirmer, à affirmer, à décider, p. opp. à λυτικός, Arstt. Rhet. 2, 26, 3.
Étym. κατασκευάζω.