κατατρύω

κατατρώγω

κατατρωματίζω
κατα·τρώγω (f. -τρώξομαι, ao. 2 κατέτραγον) dévorer, manger, acc. Crat. (Ath. 385b) ; Ar. Ach. 809 ; El. N.A. 17, 17, etc. ; gén. Plut. Artax. 3, M. 138d ||
E Ao. 1 κατέτρωξα, Timon fr. 7.