καταύλησις

καταυλίζομαι

καταύστηρος
κατ·αυλίζομαι, s’établir en plein air, camper, séjourner ||
E Ao. pass. κατηυλίσθην, Eur. Rhes. 518 ; Xén. An. 7, 5, 15 ; Pol. 5, 8, 8 ; ou ao. moy. κατηυλισάμην, Plut. Popl. 22, Pyrrh. 27, etc.