κατέδω
κατέηγακατ·έδω (f.
-έδομαι, pf.
-εδήδοκα, épq.
-έδηδα ; ao.
-ηδέσθην, pf.
-εδήδεσμαι) dévorer, manger, ronger,
en parl. d’animaux (mouches, Il. 19, 31 ; vers,
Il. 24, 415 ;
serpents, Arstt.
fr. 140 ; bétail, Th. C.P. 5, 17, 7) ;
fig. manger (son bien, ses ressources)
Od. 2, 237,
etc. ; au sens
mor. : ὃν θυμὸν κατέδων,
Il. 6, 202,
rongeant son cœur de chagrin ||
E Pf. pass. κατεδήδομαι,
DH. 1,
55.