κατευνασμός

κατευναστής

κατευναστικός
κατευναστής, οῦ ()
1 valet de chambre, Plut. Alex. 40, etc. ; d’où serviteur, en gén. Plut. M. 945d ||
2 qui conduit les âmes aux enfers, Plut. M. 758b.
Étym. κατευνάζω.