καθυϐρίζω
καθυϐριστέονκαθ·υϐρίζω [ᾰ]
accabler d’outrages, insulter, maltraiter, abs. Soph. O.C. 1535 ; τινός, Soph. O.C. 960, Ph. 1364 ; τινί, Hdt. 1, 212 ; Paus. 4, 27, 3 ; τινά,
Soph. El.
522 ; Eur.
El. 698 ;
εἴς τινα, DH.
11, 2, outrager qqn.
-->