καθυπέρτερος
καθυπηρετέω-ῶκαθ·υπέρτερος, α,
ον :
1 placé plus haut que,
gén. Man.
6, 604 ||
2 fig. supérieur : τινος, Hdt. 7, 233 ; Xén. Mem. 4, 6, 14, à qqn ;
abs. Eschl.
Sept. 226 ;
Thcr. 24, 97 ;
κ. γίγνεσθαι τῷ πολέμῳ, Hdt. 1, 65, etc. devenir supérieur par la guerre ; adv. καθυπέρτερον,
Thcr. 2, 60,
au-dessus ||
E Ion. κατυπερτ. Hdt. ll. cc.
Étym.
κ. ὑπέρ.