καθυποκλίνω

καθυποκρίνομαι

καθυπονοέω-οῶ
καθ·υποκρίνομαι []
1 tromper par un art de comédien : τινα, Dém. 449, 16, qqn ; fig. altérer, détruire, DH. Dem. 53 ||
2 feindre, acc. Phil. 2, 520 ; Him. p. 68, avec un inf. feindre de, Luc. D. mar. 13, 2.